Yaşamayı seviyorum . En azından hayatımın şu son 1-2 haftalık döneminde .. Ne kadar sürer? Hiçbir fikrim yok . Neden seviyorum sorusuna gelirsek ... Basit bir yanıtı var : "Sahip olduğum , gerçek olan tek şey . " Peki nasıl yaşadığım konusu ? Orası biraz karmaşık. Sonuç olarak "yaşamanın" her niteliği ve her anı aynı keyfi vermiyor . Belki de adına yaşam demenin sebebi de budur . Her şeyin karması olduğu için . İnişleriyle de çıkışlarıyla da ... Sadece aşık olduğunuzda içinizde uçuşan kelebekler ya da hiç gitmediğiniz ama sonunda gitmek için fırsatını bulduğunuz anın ve beklentilerin verdiği heyecanı değil ; aynı zamanda acıları da , hüzünleri de ayrılıkları da pişmanlığı da doruklarında hissettiğimiz zamanlar olur . Ve bu hisler birleşince adına yaşamak denen , kimine cehennem kimine cennet kimine de arafı oluşturur . Ama hepsinin ötesinde bizi ,yaşadığımız cehennem bile olsa oraya bağlayan bir şey daha vardır : " Umut" ...Umut da geleceğin belirsizliklerinden doğar ve korkudan, karamsarlıktan daha ağır basan tek şeydir . Bir adım dahi sonra bile ne olacağına dair en ufak bir fikrimiz bile yok ama bizi ayakta tutan şey o bir adım sonra olabilecek güzel şeylerin ihtimali . Şuan acı çekiyorsak , belki bir gün biteceğine dair umut . Şu an araftaysak bir gün doğru kapıdan gireceğimize dair umut ... İşte burada da tutkular ve hayaller devreye giriyor . Sizi tutkunuz eşliğinde hayallerinize bağlayacak umudunuz .
Peki kaçımız hayallerine sahip olabilecek kadar şanslı ? Kaçımız tutkusunu ölmeden önce verilen kısıtlı süre de bulabilecek kadar şanslı ? Daha da başa saralım ! Kaçımız hayallerinin peşinden koşabilecek imkana sahip olabilecek kadar şanslı ...
Sosyal platformlar genel olarak hatta hayat genel olarak; önünde doğru zamanda doğru yerde konulan yollardan doğru tercihi yapmış şanslı insanların , bir köyde oturup her gün okula gitmek için üç saat önce uyanıp çamurlu yolları ayağında ayakkabısı olmadan geçmeye çalışan ve umudunu o çamurlu yollarda bir gün giderken kaybetmiş çocuklara ,"Çalışırsan yapamayacağın şey yoktur hayallerine kavuşabilirsin! Hiçbir şey seni durduramaz !" demesi gibi . Adaletsizliğin acı bir komediyle karışarak önümüze sunulması . Evet , aralarından istisnalar çıkacak doğrudur . Ama istisnalar kaideyi bozmaz . Hepimiz kendimize biçtiğimiz hayattan öte bize zorla biçtirilen hayatı yaşıyoruz .
Umarım sizler hayallerinizden vazgeçmeden kendiniz olarak bu yolda devam edebilirsiniz .
"Kişi kendinden ne zaman vazgeçer ?
Tutkusunu evcilleştirdiğinde ."
Turgut uyar 
